Inleiding tot lasergyroscoop

Moderne gyroscoop is een instrument dat de oriëntatie van bewegende objecten nauwkeurig kan bepalen. Het is een veel gebruikt traagheidsnavigatie -instrument in moderne luchtvaart-, navigatie-, ruimtevaart- en defensie -industrie. De ontwikkeling ervan heeft een aanzienlijk strategisch belang voor de industriële, verdediging van een land en andere hightech-ontwikkeling van een land. Traditionele traagheidsgyroscopen verwijzen voornamelijk naar mechanische gyroscopen, die een hoge vereisten hebben voor processtructuur en complexe structuur, en hun nauwkeurigheid wordt beperkt door vele aspecten.

Over het algemeen zijn gyroscopen verdeeld in lasergyroscopen, glasvezelgyroscopen, micro -mechanische gyroscopen en piëzo -elektrische gyroscopen, die allemaal elektronisch zijn en kunnen worden vervaardigd samen met GPS, magneto -resistieve chips en accelerometers om inertiële navigatiesystemen te vormen.

Moderne glasvezelgyroscopen omvatten interferometrische gyroscopen en resonerende gyroscopen, die beide werden ontwikkeld op basis van de theorie van Sagnik. Het belangrijkste punt van de theorie van Segnik is dat wanneer een lichtstraal door een cirkelvormig kanaal reist, als het kanaal zelf een rotatiesnelheid heeft, de tijd die nodig is om het licht te reizen in de richting van de rotatie van het kanaal is groter dan de tijd die nodig is om in de tegenovergestelde richting van de rotatie van het kanaal te reizen.

Dat wil zeggen, wanneer de optische lus roteert, zal het optische pad van de optische lus veranderen ten opzichte van het optische pad van de lus in rust in verschillende vooruitgangsrichtingen. Door gebruik te maken van deze verandering in optische padlengte, als interferentie wordt gegenereerd tussen licht dat in verschillende richtingen reist om de rotatiesnelheid van de lus te meten, kan een interferometrische glasvezel -optische gyroscoop worden vervaardigd. Als interferentie tussen licht continu circuleert in de lus wordt bereikt door de resonantiefrequentie van de glasvezellus aan te passen om de rotatiesnelheid van de lus te meten, kan een resonerende vezeloptische gyroscoop worden vervaardigd.

Uit deze korte introductie is te zien dat interferometrische gyroscopen een klein optisch padverschil hebben bij het implementeren van interferentie, zodat de lichtbron die ze nodig hebben een grote spectrale breedte kan hebben, terwijl resonerende gyroscopen een groot optisch padverschil hebben bij het implementeren van interferentie, dus de lichtbron die ze nodig hebben, moet een goede monochromatiekheid hebben.